Hoewel het heerlijk is om nu met mijn groeiende buikje te mogen pronken, niet meer op mijn woorden te hoeven letten, met XY babyspullen te shoppen, niet meer angstig om me heen te kijken als ik positiekleding in mijn handen heb bij de H&M, om kaartjes, mailtjes en andere berichtjes te krijgen met felicitaties (Iedereen ontzettend bedankt!), volop te genieten van de kwaaltjes die verdwijnen en de nieuwe kwaaltjes die ik ervoor in de plaats krijg, gaat het ineens heel erg snel allemaal!
De tijd vanaf de positieve test tot 12 weken leek vooruit te kruipen! Ook maakten XY en ik ons verschrikkelijk zorgen of het allemaal wel goed zou gaan.
Toen ik precies 8 weken zwanger was werd ik wakker op een zondagochtend met lichte buikkramp en een volle blaas. Toen ik in de badkamer naar het toilet ging en afveegde zag ik helderrood bloed op mijn papiertje. Verschrikt stond ik op en keek in de pot. Nog meer helderrode bloeddruppeltjes. "Oh nee..."
