De nacht van woensdag op donderdag kon ik niet slapen en als hoogtepunt stond ik om 5u
's ochtends op het toilet te kotsen. Wat een drama!
Op donderdag om 14:45u hadden we een afspraak bij het VUMC voor de terugplaatsing van een embryo, maar eerst had ik nog een afspraak met de acupuncturiste mevr. Liu, die ook een praktijk heeft in de van Boshuizenstraat dichtbij het VUMC. Ze stond er op dat ze me voor de terugplaatsing nog zou zien.
Toen ze me binnenliet en vroeg hoe het ging, begon ik vrijwel meteen te huilen. Ik was er heilig van overtuigd dat het zou gaan mislukken, want ik had me in tijden niet zo slecht gevoeld. Ze nam me mee naar een behandelkamer waarvan de muren waren beschilderd.
In de andere praktijk waren de muren gewoon wit, maar hier sierde een prachtige schildering van een boom met kersenbloesem de muur van het kleine kamertje. Ik stopte me huilen en glimlachte door mijn tranen heen.
In de aziatische cultuur staat kersenbloesem symbool voor het leven...
 |
| De muurschildering |
Vrijdagochtend om 08:10 zaten we vol spanning in het ziekenhuis voor de eerste follikelmeting.
Voordat de arts de echokop inbracht vroeg ik wat een wenselijke hoeveelheid eitjes was en ze zei dat 5 of 6 toch wel fijn zou zijn. En TADAAAA tijdens de follikelmeting waren er 5 follikels te zien van een behoorlijke afmeting. Ik kreeg een formulier voor het lab om bloed te prikken en mocht dezelfde middag tussen 13:15u en 14u bellen voor de uitslag. Als de uitslag goed was dan zou de punctie gepland worden.
Toen de arts over de punctie begon hebben XY en ik toch het pijnstillings-issue aangekaart. Al maanden was ik doodnerveus door de gedachte dat ik deze punctie zou moeten doorstaan met slechts 2 paracetamol en 4 plaatselijke verdovingen. De dames die ik sprak op het ZP forum die de punctie al hadden ondergaan hadden bijna allemaal kalmeringstabletten en morfine prikken erbij gehad en dat wilde ik ook! Ik was al bijna in tranen uitgebarsten toen de arts zei: "Toevallig hebben we gisteren een vergadering gehad over ons pijnbestrijdingsprotocol en hebben we besloten dat we extra pijnstilling geven wanneer de patiente daar specifiek om vraagt". Ze stond op en verliet de kamer. XY en ik keken elkaar verbaasd aan. Ik had een heel pleidooi voorbereid, maar hoefde het niet af te vuren!
... en makkelijker eigenlijk ook niet!
Sinds 2 en halve week spuit ik nu de Lucrin en hoewel ik echt in mijn handen mag knijpen wat betreft de bijwerkingen, heb ik echt nog wel moeite met het prikken.
Het eerste weekend had ik vooral veel pijn aan mijn gewrichten en botjes. dat werd gelukkig geleidelijk aan minder. Nu ben ik bij vlagen misselijk en heb ik soms last van opvliegers. Het is allemaal nog te doen.
Maar wat betreft het prikken zelf merk ik dat ik toch nog te veel aarzel. Ik begin steeds goed, maar vlak voordat de naald erin gaat rem ik onbewust af en doet het toch een beetje zeer. Soms een klein beetje en soms behoorlijk!
