Full Circle

Een aantal van mijn ontzettend lieve en trouwe volgers zullen vraagtekens hebben bij mijn lange afwezigheid en mijn laatste post.
Op deze laatste dag van 2012 wil ik graag wat duidelijkheid verschaffen...

Vol trots mag ik jullie eindelijk mededelen dat XY en ik volgende zomer een kindje verwachten! Ik ben 14 weken zwanger! :-)

Hallelujah!

 

 

 

Publiek gemeengoed

Als je samen met je partner besluit om te stoppen met anticonceptie, is dat iets wat je samen doet en meestal nog niet deelt met anderen. Wanneer het lukt om zwanger te worden is er de zogenaamde 3 maanden grens waar veel mensen zich aan houden voordat ze het wereldkundig maken. Soms weet de directe familie al wel iets en soms verwachten mensen het al een beetje, omdat je nou eenmaal in die fase van je leven zit.
Als je een missed abortion of een miskraam hebt gehad, en helemaal als je naar het ziekenhuis bent geweest voor curretage, is het iets moeilijker om het stil te houden bijv. i.v.m. werk en weten bepaalde mensen dus ook plots van je kinderwens.
Als je bent toegewezen aan een vruchtbaarheidsbehandeling sta je weer voor een volgende keuze: Wie vertellen we het en wie niet? Eigenlijk is het iets heel intiems. Wanneer je op de 'gewone' manier probeert een kindje te verwekken schreeuw je het ook niet van de daken elke keer dat je seks hebt gehad...

Vallen en opstaan

Toen ik dit blog begon in Februari, toen we net te horen hadden gekregen dat IVF/ICSI onze grootste kans was op een kindje van ons beide, dacht ik (hoe naïef!) en hoopte ik dat onze wens dit jaar vervuld zou zijn.
Inmiddels hebben we 2 terugplaatsingen (1 verse en 1 cryo) achter de rug en hebben we afgelopen vrijdag in het ziekenhuis te horen gekregen dat de IVF/ICSI plekken voor dit jaar allemaal vergeven zijn.
Tenzij er deze- of de volgende maand een spontaan wonder plaats zal vinden, gaat 2012 letterlijk en figuurlijk vruchteloos aan ons voorbij...

Helaas...

Het mocht niet zo zijn.
We willen iedereen bedanken voor de enorme tsunami van steun en lieve woorden.
Dat geeft ons moed voor de volgende poging.

Binnenkort zal ik wat meer details laten weten over onze afgelopen cryo terugplaatsing, maar op het ogenblik moet ik het zelf nog even verwerken.
Soms voel ik me leeg. Opgebrand.
Af en toe komt het besef en dan volgen de tranen.
Het is allemaal nog te vers.

Hold on my heart

Hold on my heart
just hold on to that feeling
we both know we've been here before
we both know what can happen

 

Hold on my heart
please tell her to be patient
cos there has never been a time
that I wanted something more

Hold on my heart
just hold on to that feeling
we both know we've been here before
we both know what can happen
So hold on my heart

 



The force is with us! ("Strong this one is!")

Allereerst wil ik iedereen bedanken die voor ons heeft gebeden, gehoopt, een kaarsje heeft gebrand, positieve energie het universum in heeft gestuurd of met vingers en tenen gekruist heeft geslapen afgelopen weekend!
Hierbij presenteer ik de vrucht van uw harde werk:

FLIP # 2

Droog en zonnig nazomerweer!

Gisteren was mijn ovulatietest negatief. Hij was ook lichter dan de test die ik Donderdag bij mijn vriendin thuis had gedaan. Dat is raar. Een ovulatietest zou donkerder moeten worden naarmate je eisprong dichterbij komt. Ik dacht dus dat mijn eisprong stiekem toch dit weekend al was geweest. Vanochtend vertelde ik dit aan de arts (en ja, alweer een andere dan alle 3 de artsen die ik vorige week heb gezien!) en zij vreesde hetzelfde.
"Er is maar een manier om er echt achter te komen!" Zei ze terwijl ze naar 'de stoel' wees. Ik trok achter het gordijntje mijn broek uit (dat gordijn snap ik niet zo goed. Doe je heel preuts je broek uit achter een gordijn, terwijl je daarna ongegeneerd in je muts wordt gekeken?!) en ging in de stoel liggen zonder enige hoop of verwachting.

When it rains...it pours.

Letterlijk en figuurlijk!
Gisteren had ik de 2de follikelmeting deze week.
De arts (een andere dan Maandag) zag links een ei-blaasje van 16mm en rechts een ei-blaasje van 13mm. Mijn baarmoederslijmvlies was met 5mm wel nog wat dun vond ze.
"Heb je Pregnyl in huis?" vroeg ze. Enigszins verbaasd antwoorde ik van niet. "Dan schrijf ik een receptje voor je uit!" Ik sputterde niet tegen. Ook kocht ik een setje ovulatietesten op haar aanraden (EUR. 20,- voor 6 testen. Stelletje afzetters!) "Hopelijk kunnen we jullie gauw inplannen voor de terugplaatsing. Doe de test wanneer je thuiskomt en bel voor 12u de uitslag even door naar Linda in het lab en dan hoor je van haar hoe we verder gaan."

Als het maar gezond is! Deel 2

Het is rond het middaguur. Ik heb net een boterham gemaakt en ga op de bank zitten.
De telefoon gaat. Het is mijn zusje. Ze steekt direct van wal:

Er is iets ergs gebeurd. Of nou, eigenlijk is het niet erg, maar wel voor jou...
 

Ik weet meteen wat er aan de hand is. Ik hoor het aan haar stem. Ik was er al bang voor.
Mijn nicht is bevallen van een zoon. En hij draagt precies de naam die bovenaan ons lijstje staat wanneer we een zoon zouden krijgen.

Niks nieuws

Gisteravond stond er op http://9292.nl dat mijn bus vanochtend om 08:24 zou komen. Als dat het geval was geweest had ik mijn afspraak van 08:50 in het ziekenhuis gehaald. Helaas kwam mijn bus pas om 08:35! Ik probeerde de fertiliteitspoli te bellen om te zeggen dat het iets later zou worden, maar de telefoon wordt pas na 09:00 beantwoord werd mij verteld door een stem op een bandje. Heel handig! Na 5 minuten rennen van de bushalte naar het ziekenhuis kwam ik al hijgend om 08:55 (nog knap he?!) bij de receptie aan om me te melden. Gelukkig mocht ik nog plaatsnemen.

Lang verwacht...

...toch gekomen!
Afgelopen zaterdag werd ik eindelijk ongesteld. Hoewel het niet bepaald een pretje was met het tropische klimaat (gehannes met tampons want ik moest in bikini, paracetamol niet vergeten want met buikkramp op het strand is niet gezellig!) was ik toch blij dat mijn menstruatie zich had aangediend. Na 39 dagen rust, waar zowel XY als ik echt van hebben genoten, zijn we nu toch voldoende opgeladen en gaan we met goede moed het volgende avontuur aan.

NOD

Vandaag is mijn NOD.
NOD staat voor 'Niet Ongesteldheids Dag'.
Dat heb ik niet verzonnen, maar dat is een afkorting die veel wordt gebruikt op zwangerschapsfora. De mijne is dus vandaag, en ik ben 't niet...

3x scheepsrecht

Vorige week donderdag hadden XY en ik een afspraak bij het ziekenhuis. Na een mislukte behandeling volgt een evaluatie en een plan voor het verdere traject. Hoewel ik de dag van de officiele test al wel had gesproken over het verloop van het traject, had ik wel nog een aantal vragen en hoopte ik dat we daar antwoorden op zouden krijgen.

Toekomstdromen

Ik had natuurlijk niet NOG een T-shirt nodig, maar toen ik de tekst las die erop stond kon ik hem niet laten hangen! ;-)
Het is hoopvol en bemoedigend en precies hoe we er op dit moment over denken.

"Everything is going to be alright, maybe not today but eventually"

D-Day

Gisteren moest ik tussen 08:30u en 09:00 in het ziekenhuis zijn om bloed te prikken voor de zwangerschapstest, maar ik toen ik wakker werd zag ik wederom een veeg roze/rood in mijn inlegkruisje en heb voor de zekerheid een maandverbandje in mijn broekje gedaan...

Hoop & Vrees

Mijn lijf neemt een loopje met me.
Binnenkort hoor ik dat het allemaal een wrede grap was.
De verschrikkelijke vermoeidheid, de ontzettende opvliegers (ook middenin de nacht!), de constante honger (ook midden in de nacht!), de misselijkheid (kokhalzen wanneer ik een Latte Macchiato maak voor XY, m'n tandenpoets of wanneer ik deodorant opspuit!) het buiten adem raken wanneer ik de trap op loop (terwijl ik nog hardliep voordat ik met de hormooninjecties begon!) de rare dromen, het vele plassen (ook middenin de nacht!), de blauwe aders op mijn borsten, de opgezette buik...

Niks van gelogen...

Iedereen die hetzelfde mee maakt zegt het.
En als je op google 'wachtweken ivf/icsi' intikt dan lees je het.
Er is niks van gelogen.
De wachtweken zijn het zwaarst van het hele traject!
Het is vreselijk!

Kapitein Iglo

Vandaag viel er een brief van het VUMC door de bus.
Helaas heeft 1 embryo niet voldaan aan de strenge kwaliteitseisen om te kunnen worden ingevroren. Dit betekent dat van de 4 bevruchtingen er nu 2 Flops en 2 Flips zijn. Flip 1 zit voor zover ik weet nog veilig in mijn buikie en Flip 2, oftewel Kapitein Iglo, ligt nu voor het luttele bedrag van ongeveer EUR 40,- per jaar in het vriesvak van het VUMC op ons te wachten.

Flip

De nacht van woensdag op donderdag kon ik niet slapen en als hoogtepunt stond ik om 5u
's ochtends op het toilet te kotsen. Wat een drama!
Op donderdag om 14:45u hadden we een afspraak bij het VUMC voor de terugplaatsing van een embryo, maar eerst had ik nog een afspraak met de acupuncturiste mevr. Liu, die ook een praktijk heeft in de van Boshuizenstraat dichtbij het VUMC. Ze stond er op dat ze me voor de terugplaatsing nog zou zien.
Toen ze me binnenliet en vroeg hoe het ging, begon ik vrijwel meteen te huilen. Ik was er heilig van overtuigd dat het zou gaan mislukken, want ik had me in tijden niet zo slecht gevoeld. Ze nam me mee naar een behandelkamer waarvan de muren waren beschilderd.
In de andere praktijk waren de muren gewoon wit, maar hier sierde een prachtige schildering van een boom met kersenbloesem de muur van het kleine kamertje. Ik stopte me huilen en glimlachte door mijn tranen heen.
In de aziatische cultuur staat kersenbloesem symbool voor het leven...

De muurschildering

Sneltreinvaart

Vrijdagochtend om 08:10 zaten we vol spanning in het ziekenhuis voor de eerste follikelmeting.
Voordat de arts de echokop inbracht vroeg ik wat een wenselijke hoeveelheid eitjes was en ze zei dat 5 of 6 toch wel fijn zou zijn. En TADAAAA tijdens de follikelmeting waren er 5 follikels te zien van een behoorlijke afmeting. Ik kreeg een formulier voor het lab om bloed te prikken en mocht dezelfde middag tussen 13:15u en 14u bellen voor de uitslag. Als de uitslag goed was dan zou de punctie gepland worden.
Toen de arts over de punctie begon hebben XY en ik toch het pijnstillings-issue aangekaart. Al maanden was ik doodnerveus door de gedachte dat ik deze punctie zou moeten doorstaan met slechts 2 paracetamol en 4 plaatselijke verdovingen. De dames die ik sprak op het ZP forum die de punctie al hadden ondergaan hadden bijna allemaal kalmeringstabletten en morfine prikken erbij gehad en dat wilde ik ook! Ik was al bijna in tranen uitgebarsten toen de arts zei: "Toevallig hebben we gisteren een vergadering gehad over ons pijnbestrijdingsprotocol en hebben we besloten dat we extra pijnstilling geven wanneer de patiente daar specifiek om vraagt". Ze stond op en verliet de kamer. XY en ik keken elkaar verbaasd aan. Ik had een heel pleidooi voorbereid, maar hoefde het niet af te vuren!

Leuker kunnen we het niet maken...

... en makkelijker eigenlijk ook niet!
Sinds 2 en halve week spuit ik nu de Lucrin en hoewel ik echt in mijn handen mag knijpen wat betreft de bijwerkingen, heb ik echt nog wel moeite met het prikken.
Het eerste weekend had ik vooral veel pijn aan mijn gewrichten en botjes. dat werd gelukkig geleidelijk aan minder. Nu ben ik bij vlagen misselijk en heb ik soms last van opvliegers. Het is allemaal nog te doen.
Maar wat betreft het prikken zelf merk ik dat ik toch nog te veel aarzel. Ik begin steeds goed, maar vlak voordat de naald erin gaat rem ik onbewust af en doet het toch een beetje zeer. Soms een klein beetje en soms behoorlijk!

Onehundredandeeeeighty! ;-)

De eerste spuit is gezet!
De afgelopen tijd was ik heel relaxed en zeer positief ingesteld, maar gisteravond werd ik toch een beetje onrustig en vandaag werd ik meer gespannen naarmate de dag verstreek.
Toen ik op de bus stond te wachten na het werk voor mijn afspraak bij de acupuncturist bereikte mijn spanning een absoluut hoogtepunt toen de bus die ik moest hebben doodleuk de halte voorbij reed terwijl ik daar met mijn opgestoken handje stond.
Uiteindelijk was ik nog net op tijd op mijn afspraak. Mevr. Liu (de acupuncturist) vroeg hoe het ging en ik vertelde van mijn zenuwen m.b.t. het spuiten van de hormonen en ook dat ik lichtelijk opgefokt was door die kl*te buschauffeur. Ze vroeg "Je hebt toch wel ZO gedaan he?!" terwijl de kleine Chinese dame beide middelvingers de lucht in stak!

Als het maar gezond is!

Tijdens mijn vorige zwangerschap vroegen mensen vaak of ik een voorkeur had voor het geslacht van het kindje. XY en ik hebben het daar regelmatig over gehad. Destijds had XY toch een lichte voorkeur voor een jongetje. Dat leek hem gewoon praktischer qua opvoeding (en volgens mij hopen de meeste mannen stiekem wel dat de eerstgeborene een zoon is!)
Ik heb echter steeds een voorgevoel gehad dat ik in verwachting was van een meisje. De “Gender-Predictor” zei dat het een meisje zou worden, de Chinese geboortekalender zei dat het een jongen zou worden, maar mijn gevoel zei een meisje…
We zullen het nooit zeker weten, maar ik heb ons vlindertje een naam gegeven die geschikt is voor beide geslachten!

...and we're off!

Het startschot is afgegaan! Donderdag mocht ik de fertiliteitspoli bellen om mijn menstruatie aan te kondigen. Nadat ik 5 minuten in de wacht had gestaan omdat ze ons dossier niet kon vinden zei de dame aan de andere kant van de lijn: "Ok, het staat genoteerd. Dan mag je vandaag je eerste pil slikken en dan mag je die door blijven slikken tot de 6de Juni en vanaf 30 Mei de Lucrin spuiten". Ik voelde m'n hart een sprongetje maken. Niet alleen had ik ooit nog durven dromen dat ik blij zou zijn dat m'n menstruatie zich aandiende, maar ik had ook nooit durven dromen dat ik blij zou zijn om weer met de pil te mogen beginnen!
Deze dingen symboliseren echter de officiele start van ons traject. Ik voel me wederom onrustig, maar dit keer is het een goede energie. Ik ben er klaar voor!

Junkie

"...dan pak je met je linkerhand een stuk vel van je buik vast en dan steek je met je rechterhand, in 1 beweging, de naald in je buik....ja toe maar!"
Maar een stemmetje in mijn hoofd zei: "Doe maar niet! Dat hoort niet! En het doet bovendien pijn!"
De mevrouw die mij de prikinstructies gaf, leek een klein beetje haar geduld te verliezen toen ik na 3 keer "OK!" nog steeds de injectienaald niet naar m'n buik had bewogen.

Geduld is een schone zaak...

Als verminderd vruchtbaar stel word je geduld behoorlijk op de proef gesteld. Ik heb altijd gedacht dat ik een geduldig persoon was, maar dat blijkt vies tegen te vallen!

(meer) duidelijkheid...

Afgelopen vrijdagmiddag hadden we een afspraak bij de fertiliteitspoli. We zouden dan de uitslag krijgen van de laatste semenanalyse in de VU en te horen krijgen welke behandeling daar het best bij zou passen.


1,4 miljoen zaadcellen. Advies: ICSI

Aangenaam kennis te maken!

Mijn vriend (XY) en ik (XX) mogen hopelijk binnenkort aan een IVF/ICSI behandeling beginnen. Ik wil hierover zoveel mogelijk met jullie delen. Voor mijzelf hoop ik dat het een soort therapeutische werking heeft om het van me af te kunnen schrijven en misschien is het prettig voor andere stellen/vrouwen om op deze manier informatie over de behandeling en onze ervaringen te verkrijgen. Natuurlijk is dit alles niet uit de lucht komen vallen. Er is natuurlijk het e.e.a. aan vooraf gegaan. Hierbij een stukje voorgeschiedenis: