Full Circle

Een aantal van mijn ontzettend lieve en trouwe volgers zullen vraagtekens hebben bij mijn lange afwezigheid en mijn laatste post.
Op deze laatste dag van 2012 wil ik graag wat duidelijkheid verschaffen...

Vol trots mag ik jullie eindelijk mededelen dat XY en ik volgende zomer een kindje verwachten! Ik ben 14 weken zwanger! :-)

Na onze mislukte cryo poging in September en met het nieuws dat er pas in het nieuwe jaar weer een eventuele bevruchting en terugplaatsing zou zijn voor onze 2de ICSI poging, zag ik het allemaal even niet meer zitten.
Boos en verdrietig heb ik mijn almaar groeiende voorraad vitamine preparaten (foliumzuur, Omega 3, Vitamine D, Tarwekiemolie enz.) weggedaan.
Vrij abrupt besloot ik ook tijdelijk te stoppen met de Acupunctuur.
En na jaren als een non geleefd te hebben (OK, op de seks na dan!) besloot ik dat ik best een drankje kon drinken en een sigaretje kon roken begin Oktober aangezien ik pas in December weer moest beginnen met het injecteren van de hormonen. XY en ik hebben de bloemetjes buiten gezet en er volop van genoten! Dat we beide flink verkouden waren maakte ons niks uit. Het was een enorme opluchting om even alles los te laten en niet te denken aan naalden, bijwerkingen, puncties, terugplaatsingen en negatieve zwangerschapstesten.
Alhoewel, helemaal loslaten kon ik het niet...eerlijk is eerlijk: Diezelfde week heb ik ovulatietesten gebruikt om mijn eisprong te vinden.
Het leek me toch zonde om tussen de IVF/ICSI pogingen door mijn cycli helemaal niet te benutten, al had ik er maar weinig vertrouwen in.
Zo gezegd zo ehhh 'gedaan'! ;-)
De weken gingen voorbij en zonder enige symptomen naderde mijn welbekende NOD (dag van mijn verwachtte menstruatie) rond het weekend van 20 Oktober. Al ruim 2 jaar had ik elke maand ingebeelde zwangerschapssymptomen gevoeld, maar deze maand merkte ik niks. Mijn menstruatie bleef uit, maar aangezien mijn cyclus onregelmatig was (varierend van 23 tot 35 dagen) dacht ik er niks van.
Maandagochtend 22 Oktober werd ik wakker en besloot eigenlijk vrij spontaan om een test te doen. Er lagen nog 2 testen in het keukenkastje: 1 allerlaatste ovulatietest en 1 Clearblue Digital test. Ooit had ik ergens gelezen dat je een ovulatietest ook als zwangerschapstest kunt gebruiken (Een zwangerschapstest kan echter niet als ovulatietest gebruikt worden!) en omdat een Clearblue Digital toch vrij prijzig is en ik dacht toch niet zwanger te zijn, pakte ik de ovulatietest en een plastic bekertje. Voor de zoveelste keer plastte ik in een plastic bekertje. Bij het afvegen merkte ik wat roze slijm op (Sorry, ranzig praatje, maar inmiddels zijn jullie vast wel wat gewend met mij!). Denkend dat mijn menstruatie zich toch aandiende en compleet tegen beter weten in, druppelde ik met het bijbehorende pipetje een paar druppels urine op de test. Vrijwel direct verschenen daar 2 roze strepen. De test streep notabene donkerder dan de controle streep! Niemand die het kon horen, maar heel zacht zei ik: "Nee?!"
Ervan overtuigd dat de ovulatie test kapot was opende ik de verpakking van de Clearblue Digital en hield de test strip in het bekertje. De test begon te knipperen en met in mijn ene hand de test en in mijn andere hand mijn mobiel zag ik het ineens staan:

ZWANGER



Met trillende handen belde ik XY op zijn werk telefoon. Vragend nam hij op: "Ja, schat?"
"Sorry dat ik je op je werk stoor!" Stamelde ik. "Maar ik heb net 2 testen gedaan en die geven beide aan dat ik zwanger ben!"
Op de achtergrond hoorde ik geroezemoes van mensen op kantoor en XY zei heel zacht: "Nee?!"
De tijdsindicator van de test was inmiddels gestopt met knipperen en stond op 2-3 weken. We snapten er niks van! Hoe kon dit?
Nadat ik had opgehangen, XY compleet in shock achterlatend op het werk, belde ik hyper mijn beste vriendinnetje op haar werk. Door haar gesnik raakte ik ook geemotioneerd en we lachten en huilden tegelijk. "Wat moet ik nu doen?!" vroeg ik haar. Ze raadde me aan om de fertiliteitspoli te bellen en het aan hen te vragen. Ook daar waren ze positief verbaasd. Er werd een afspraak gepland voor een echo op 7 November en na nogmaals de hartelijke felicitaties en het advies er vooral van te genieten zat ik als verdoofd in mijn eentje op de bank.
De weken die volgden waren ontzettend angstig en omdat ik nauwelijks symptomen had konden we het maar moeilijk bevatten.
Op 7 november hadden we eindelijk dan die eerste echo. Ik was toen 6 weken en 3 dagen zwanger.
Precies een dag later, maar anderhalf jaar eerder (in April 2011) was ons vorige kindje gestopt met ontwikkelen. Al zouden we daar pas 6 weken later (in Juni 2011) achter komen.
Je kunt je voorstellen dat we met zweet in ons handen in de wachtkamer van de fertiliteitspoli zaten. Eenmaal in de spreekkamer van de dokter berekende hij naar aanleiding van mijn laatste menstruatie mijn uitgerekende datum. Daarna kreeg ik een inwendige echo. Voordat ik plaats nam in de stoel vertelde de dokter dat het soms nog niet mogelijk was om een hartslag te vinden omdat het vruchtje nog zo klein was. Hij zei dat het nog geen reden was voor paniek en dat we het dan volgende week nog eens zouden proberen. XY pakte mijn hand. De arts bracht de echokop in en ik staarde naar het plafond en zei dat ik niet durfde mee te kijken. Na een paar seconden legde de arts zijn hand geruststellend op mijn rechterknie en zei: "Het is goed."
Door dikke tranen staarden we naar de monitor en zagen een miniscuul vlekje met een driftig knipperend lichtje. Het had nog nauwelijks vorm, maar was op dat moment het allermooiste wat ik ooit in mijn leven had gezien!

Iets groter dan een halve centimeter, maar vol levenslust!

Wij kunnen dus met recht zeggen dat 2012 een achtbaan van emoties is geweest. Van het negatieve hebben we geleerd en dit laten we achter ons. Het positieve nemen we mee naar 2013!

Iedereen alvast een hele mooie jaarwisseling gewenst!

Voor alle stellen met een vurige kinderwens, of je nou nog lekker aan het 'klussen' bent of al met een been in de MMM staat: HOU VOL!
Dat in het komende jaar al jullie wensen en dromen mogen uitkomen!